لایحه سنای ۹۰۱ (SB 901) که در ۷ آوریل ۲۰۲۵ به فرماندار ارسال شد، چارچوبی قانونی ارائه می‌دهد که تعهدات جدیدی را برای تولیدکنندگان بسته‌بندی تعیین می‌کند و چندین ماده آن به‌طور مستقیم بر مواد مبتنی بر کاغذ تأثیر می‌گذارد.
رویکرد مرحله‌ای و انعطاف‌پذیر
SB 901 ایجاد یک یا چند سازمان مسئولیت تولیدکننده (PRO) را الزامی می‌سازد؛ این سازمان‌ها باید تا ۱ ژوئیه ۲۰۲۸، برنامه‌های پنج‌ساله‌ای ارائه دهند که شامل اهداف قابل اندازه‌گیری برای بازیافت، استفاده مجدد، کمپوست‌سازی و کاهش از منبع باشد، مبتنی بر ارزیابی نیازهای ایالتی که هر ده سال انجام می‌شود.
برای تسهیل در اجرای قانون، بازپرداخت هزینه‌های جمع‌آوری، حمل‌ونقل و پردازش به دولت‌های محلی به‌صورت مرحله‌ای انجام خواهد شد. از سال ۲۰۲۸، تولیدکنندگان باید حداقل ۵۰٪ هزینه‌ها را پوشش دهند؛ این رقم در سال ۲۰۲۹ به ۷۵٪ و در سال ۲۰۳۰ به ۹۰٪ افزایش می‌یابد.
هدف‌گذاری محتوای بازیافتی و ساختار هزینه بر پایه اکومدولاسیون
این قانون همچنین ساختار هزینه‌ای مبتنی بر «اکومدولاسیون» را معرفی می‌کند؛ به‌طوری که بسته‌بندی‌هایی که راحت‌تر بازیافت می‌شوند یا از محتوای بازیافتی پس از مصرف ساخته شده‌اند، هزینه کمتری می‌پردازند. این امر بر طراحی بسته‌بندی و انتخاب مواد، از جمله کاغذ و مقوای فیبری، تأثیر می‌گذارد.
دامنه این قانون شامل بسته‌بندی، بطری‌های نوشیدنی و مواد آلی است، اما برخی معافیت‌ها نیز در نظر گرفته شده‌اند، از جمله برای:
کارخانه‌هایی که از محتوای ۱۰۰٪ بازیافتی در مقوای جعبه‌ای استفاده می‌کنند؛
کارخانه‌هایی که از الیاف بکر (virgin fiber) در محصولات کاغذی استفاده می‌کنند؛
تولیدکنندگان کوچکی که سالانه کمتر از یک تن مواد مشمول را وارد بازار می‌کنند یا درآمد جهانی‌شان زیر ۲ میلیون دلار است.
واکنش صنعت: مخالفت انجمن AF&PA
انجمن جنگل و کاغذ آمریکا (AF&PA) مخالفت شدید خود را با این لایحه اعلام کرده و در بیانیه‌ای در ۳ آوریل آن را «گمراه‌کننده» توصیف کرده است.
در این بیانیه آمده: «کاغذ در حال حاضر یکی از مواد با بالاترین نرخ بازیافت در ایالات متحده است و بازارهای قدرتمندی برای آن وجود دارد. این موفقیت نتیجه سرمایه‌گذاری خصوصی بوده، نه قوانین اجباری. EPR باید بر موادی تمرکز کند که زیرساخت‌های بازیافت ضعیف‌تری دارند.»
AF&PA همچنین اشاره کرد که بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۵، صنعت کاغذ بیش از ۹ میلیون تن ظرفیت پردازش کاغذ بازیافتی را ایجاد یا به‌روزرسانی کرده است و معتقد است قانون جدید ممکن است هزینه‌های غیرضروری برای مصرف‌کنندگان ایجاد کند بدون اینکه نتایج بهتری برای محصولات کاغذی حاصل شود.
پیامی برای صنعت
برای تولیدکنندگان خمیر و کاغذ فعال در ایالات متحده، قانون مریلند بخشی از تغییرات گسترده‌تر قانونی در زمینه مدیریت مسئولانه پایان عمر بسته‌بندی‌ها به شمار می‌رود. پس از قوانین مشابه در ایالت‌های کالیفرنیا، اورگان و کلرادو، SB 901 ادامه روندی است که مسئولیت مالی و اجرایی را بر دوش تولیدکنندگان می‌گذارد تا از سیستم‌های بازیافت و کاهش زباله حمایت کنند.
مؤسسه مسئولیت‌پذیری محصول (PSI)، که از تدوین این لایحه حمایت کرده، از رویکرد مریلند به‌دلیل ایجاد تعادل میان نیازهای محلی و بهترین رویه‌های ملی تمجید کرده است. با ادامه بحث‌های EPR در سایر ایالت‌ها، این تحول جدید پیامی است برای صنعت تا استراتژی‌های بسته‌بندی خود را با مقررات در حال تحول هماهنگ کند.