در حالی که فاجعه انسانی در اوکراین در برابر چشمان ما آشکار می شود، افزایش قیمت کالاها تورم را در بسیاری از کشورها به بالاترین سطح در بیش از 40 سال گذشته رسانده و خواستار تغییر گامی اساسی در سیاست انرژی است.
امروزه وابستگی ما به منابع انرژی فسیلی نه تنها خطری برای سیاره ما محسوب می شود، بلکه به طور فزاینده ای به عنوان تهدیدی برای امنیت ملی و ارزش های آزادی، آزادی و دموکراسی ما تلقی می شود.
با در نظر گرفتن این تهدیدات، تسریع انتقال به سمت انرژی های تجدیدپذیر وظیفه روز است. هر پنل خورشیدی نصب شده، هر نیروگاه آبی ساخته شده و هر توربین بادی اضافه شده به شبکه، ما را یک قدم به استقلال انرژی و اقتصاد سبزتر نزدیک‌تر می‌کند.
همانطور که کریستین لیندنر، وزیر دارایی آلمان اخیراً گفته است، انرژی‌های تجدیدپذیر «انرژی‌های آزادی» هستند. فناوری‌ها و امکانات جدید برای انرژی‌های تجدیدپذیر سرمایه‌گذاری در آینده ما هستند.
در حال حاضر، هزینه برق از منابع تجدید پذیر به طور قابل توجهی کمتر از نیروگاه های معمولی است.
پیشرفت های بیشتر تکنولوژیکی به این معنی است که تا سال 2040 حتی می توان انتظار داشت که هزینه های سیستم های فتوولتائیک کوچک کمتر از هر نیروگاه سوخت فسیلی باشد.
و هنگامی که تقاضای انرژی به طور فزاینده ای با انرژی های تجدید پذیر برآورده شود، خانوارها از قیمت پایین تر برق بهره مند خواهند شد.
با این حال، انتقال به این حالت پایدار جدید به صورت رایگان انجام نخواهد شد.
برای سبز شدن با سرعتی که منعکس کننده هدف دوگانه حفاظت از سیاره و حق تعیین سرنوشت ما باشد، باید بهایی پرداخت. اما این قیمت، از جمله حمایت مالی مورد نیاز برای محافظت از آسیب پذیرترین اعضای جامعه، ارزش پرداخت را دارد.
با ایجاد اقتصاد پایدارتر، با عصر جدیدی از تورم انرژی با سه شوک متمایز اما مرتبط با یکدیگر روبرو هستیم که می‌توان انتظار داشت که منجر به یک دوره طولانی فشار صعودی بر تورم شود.
شوک اول به هزینه های خود تغییر آب و هوا یا «تورم اقلیمی» مرتبط است.
با افزایش تعداد بلایای طبیعی و حوادث شدید جوی، تأثیر آنها بر فعالیت های اقتصادی و قیمت ها نیز افزایش می یابد. به عنوان مثال، خشکسالی های استثنایی در بخش های بزرگی از جهان به افزایش شدید اخیر قیمت مواد غذایی کمک کرده است که بار سنگینی را بر دوش مردمی که در تلاش برای گذران زندگی خود هستند، تحمیل کرده است.
شوک دوم، "فسیل تورم" مقصر بیشتر افزایش شدید اخیر در تورم منطقه یورو است. در ماه فوریه، انرژی بیش از 50 درصد از تورم کل منطقه یورو را به خود اختصاص داده است که عمدتاً منعکس کننده افزایش شدید قیمت نفت و گاز است
فسیل‌فیلاسیون نشان‌دهنده هزینه میراث وابستگی به منابع انرژی فسیلی است که در دهه‌های گذشته به اندازه کافی کاهش نیافته است. در سال 2019، فرآورده های نفتی و گاز طبیعی همچنان 85 درصد از کل مصرف انرژی در منطقه یورو را تشکیل می دادند.
مبارزه با تغییرات آب و هوایی یکی از عواملی است که به گران شدن سوخت‌های فسیلی کمک می‌کند و در نتیجه آسیب‌های زیست‌محیطی آنها را بیشتر نمایان می‌کند.
در اتحادیه اروپا، علیرغم نوسانات افزایش یافته اخیر، قیمت کربن به طور قابل توجهی بالاتر از سطح قبل از همه گیری است علاوه بر این، بسیاری از سرمایه گذاران نهادی در بازارهای مالی شروع به کاهش مادی مواجهه خود با تولیدکنندگان انرژی سوخت فسیلی کرده اند که منجر به افزایش هزینه های تامین مالی و کمک به واکنش کند تولید نفت خام در بخش های بزرگی از جهان می شود
با این حال، سهم قابل توجهی از افزایش اخیر قیمت‌های گاز و نفت بیش از سطوح قبل از همه‌گیری - افزایش "زیاد" آنها - نشان دهنده توانایی تولیدکنندگان انرژی برای هدایت عرضه در یک بازار انحصاری است. بازارهای نفت و گاز اغلب به طور مصنوعی در فشار هستند و قیمت ها را به قیمت واردکنندگان انرژی مانند منطقه یورو بالا می برند.
تحریم های اعمال شده بر واردات نفت روسیه توسط ایالات متحده و بریتانیا و همچنین طرح کمیسیون اروپا برای کاهش دو سوم واردات گاز روسیه تا پایان سال به این معنی است که فسیل و پیامدهای گسترده تر آن بر سایر قیمت های ورودی و خروجی ، احتمالاً در آینده قابل پیش بینی عامل مهمی در تورم اصلی و اساسی باقی خواهد ماند.
کاهش قابل توجه قیمت انرژی های فسیلی، همانطور که توسط قیمت های آتی فعلی نشان می دهد، از این منظر بعید به نظر می رسد.
اثرات دسته سوم شوک ها، "تورم سبز"، ظریف تر است.
بسیاری از شرکت ها در حال تطبیق فرآیندهای تولید خود در تلاش برای کاهش انتشار کربن هستند. اما بیشتر فناوری های سبز به مقادیر قابل توجهی فلزات و مواد معدنی مانند مس، لیتیوم و کبالت، به ویژه در دوره گذار، نیاز دارند.
به عنوان مثال، وسایل نقلیه الکتریکی بیش از شش برابر بیشتر از نمونه های معمولی خود از مواد معدنی استفاده می کنند.
یک نیروگاه بادی فراساحلی در مقایسه با یک نیروگاه گازسوز به بیش از هفت برابر مس نیاز دارد.
مهم نیست که در نهایت کدام مسیر کربن زدایی را دنبال خواهیم کرد، فناوری های سبز سهم بزرگی از رشد تقاضا برای بیشتر فلزات و مواد معدنی در آینده قابل پیش بینی را به خود اختصاص خواهند داد.
با این حال، با افزایش تقاضا، عرضه در کوتاه مدت و میان مدت محدود می شود. توسعه معادن جدید معمولاً پنج تا ده سال طول می کشد.
این عدم تعادل بین افزایش تقاضا و عرضه محدود به همین دلیل است که قیمت بسیاری از کالاهای حیاتی در ماه های اخیر به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. به عنوان مثال، قیمت لیتیوم از ژانویه 2020 بیش از 1000٪ افزایش یافته است محدودیت های صادراتی کالاهای روسیه ممکن است در کوتاه مدت بر قیمت ها فشار بیاورد.
این تحولات پارادوکس مهمی را در مبارزه با تغییرات آب و هوایی نشان می‌دهد: هر چه تغییر به سمت اقتصاد سبزتر سریع‌تر و فوری‌تر شود، ممکن است در کوتاه‌مدت گران‌تر شود.
تا کنون، تورم سبز تأثیر بسیار کمتری بر قیمت‌های مصرف‌کننده نهایی نسبت به فسیل‌گرانی داشته است. بنابراین گمراه کننده است که ادعا کنیم سبز شدن اقتصاد ما مقصر افزایش دردناک قیمت انرژی است.
اما از آنجایی که صنایع بیشتر و بیشتر به سمت فناوری‌های کم انتشار روی می‌آورند، انتظار می‌رود تورم سبز در طول دوره گذار فشار صعودی بر قیمت‌های طیف وسیعی از محصولات وارد کند.