کد مصاحبه:
۳۶
- تاریخ درج:
۱۳۸۶/۰۸/۲۹
- مشاهده:
۲,۴۹۹
جهت تهیه گزارش ابتدا به یافت آباد مركز اصلی مبلمان كشور رفتیم و از مراكز خرید چندین طبقه كه با آب و تاب بسیار در تلویزیون تیزر پخش می نمایند تا شاید از سایه ركود تیره رنگ كمی بیرون آمده و بتوانند اجاره های فروشگاههای خود را پرداخت نمایند گزارش تهیه نمائیم و سپس به خیابان دلاوران و بعداً هم به خیابان جمهوری رفتیم.
در ابتدا با مردمی كه جهت خرید به آنجا آمده بودند مصاحبه كردیم كه 85% آنها از كیفیت مبلمان تولید داخل نالان بودند و ترجیح می دادند حتماً مبلمان خارجی ساخت كشورهای تركیه- چین- مالزی و سنگاپور و ... تهیه نمایند و علت را زیبایی- راحتی- كیفیت و در برخی موارد قیمت پایین تر آنها نسبت به مبلمان ایران عنوان می نمودند.
15% الباقی كه تمایل به خرید مبلمان ایرانی داشتند قیمت پایین برخی از این مبلمان ها را عنوان می كردند و در حقیقت كیفیت تولیدی برای آنها نقش پر رنگی را بازی نمی كرد.
بعد از آمارگیری از خریداران خدمت فروشندگان رسیدیم و از آنان در خصوص مبلمان های وارداتی جویا شدیم كه با درد دلهای آشنایی همیشگی روبرو شدیم، (ركود كاری- بیمه- مالیات- شهرداری و هزینه های سنگین دیگر) در خصوص تفاوت های مبلمان داخلی و خارجی جویا شدیم اكثر فروشندگان توضیح می دادند كه برای ما فرقی نمی كند ما فروشنده هستیم و می خواهیم كالای خودمان را بفروشیم و دوست هم داریم مبلمان ایرانی بفروشیم تا خارجی مشتریان دنبال مبلمان خارجی هستند چون معتقد هستند كه كیفیت بهتری داره و زیبا تر است و ماهم مجبور هستیم به خواسته مشتریان خود احترام گذاشته و اجناسی را كه آنها می خواهند بیاوریم - خیلی از فروشندگان هم معتقد بودند نظر مشتریان جوسازی و یا مد زدگی و یا جنس خارجی نیست و واقعیت را عنوان می نمایند و مبلمان خارجی - متاسفانه - از هر نظر از مبلمان ایرانی بهتر است.
پس از تهیه این گزارش به سراغ تولید كنندگان صنعتی و صنفی این صنعت رفتیم و با آنها به گفتگو نشستیم مشكلات مطروحه از طرف انها آنقدر زیاد بود كه آدم فكر می كرد این بندگان خدا باید خیلی عاشق كارشان باشند كه با این دردسرها هنوزهم به كار تولید پرداخته اند- نبودن مواد اولیه مرغوب- نداشتن ماشین آلات مجهزبه تكنولوژی روز- نداشتن نیروی انسانی متخصص- نداشتن اتحادیه و یا تعاونی كه در افزایش علوم تئوری و علمی آنها را راهنمایی و آموزش دهند. نبودن مقررات حفاظت كننده در برابر هجوم واردات مبلمان خارجی از جمله مشكلات دیگر این تولید كنندگان بود.
با كارخانجات و شركتهای صادر كننده مبلمان چوبی چندین تماس و مصاحبه انجام گردید و علت عدم موفقیت آنها در صادرات را جویا شدیم، آنها معتقد بودند كه كیفیت مبلمان ما برای صادرات خوب است ولی به دلایل زیر توان رقابت نداریم.
1- هزینه سنگین بازاریابی و شركت در نمایشگاهی بین المللی مبلمان در خارج از كشور
2- مقررات دست و پا گیر صادراتی
3- نداشتن الگو مناسب در صادرات و عدم آشنایی با فرهنگ كشورهای مصرف كننده
4- نبودن مواد اولیه مرغوب و یكسان جهت ادامه صادرات در صورتی كه بتوانیم بازاری را هم در جایی بگیریم.
در حال حاضر صادرات مبلمان ایرانی به كشورهایی نظیر یمن- آذربایجان- تاجیكستان- ارمنستان و تركمنستان می باشد- كه كل صادرات ما در دو ماهه نخست امسال معادل 000/400/1 دلار بوده است. تازه این رقم نسبت به سال گذشته 218 درصد رشد داشته است (ماخذ: گمرك جمهوری اسلامی ایران)
خیلی ها سوال می كنند چرا فقط این كشورها، چرا چین به تمام دنیا صادرات دارد ولی ما فقط.........
چرا با داشتن اتحادیه ها و تعاونی ها هنوز نقطه سر خط هستیم. ؟؟؟؟
(تیم آمار گیری سایت اطلاع رسانی صنایع سلولزی ایران )