کد مصاحبه:
۱۴۱
- تاریخ درج:
۱۳۸۹/۰۹/۲۰
- مشاهده:
۲,۹۰۰
بزرگترین مشکل فعلی کاغذ، مسئله اعتماد و در واقع چک‌های دریافتی از مشتریان است. الان کاغذ به صورت چکی در حال معامله است و به ندرت اتفاق می‌افتد که نقدی معامله شود. از چک‌های چندروزه گرفته تا چندماهه. بیشترین خطری که در بخش فروش ما با آنها مواجه هستیم، عدم اعتماد به این چک‌هاست و اینکه آیا در تاریخ مقررشان نقد می‌شوند یا نه؟
مجید صلح‌چی از فروشندگان باسابقه کاغذ و مقوا در بازار تهران است. او معتقد است "استفاده درستی از کاغذ در کشور صورت نمی‌گیرد چرا که هنوز الگوی فرهنگی استفاده صحیح از کاغذ به وجود نیامده است". گفتگوی ما را با مدیر فروشگاه کاغذ و مقوای مجید درباره مسائل و مشکلات عرضه فروش کاغذ در ایران بخوانید.
مقدمتاً خودتان و فروشگاه کاغذ و مقوای مجید را برای مخاطبان سایت مرکز اطلاعات کاغذ ایران معرفی کنید.
من مجید صلح‌چی مدیر فروشگاه کاغذ و مقوای مجید هستم و زمینه فعالیت ما فروش انواع کاغذ و مقوا و در واقع توزیع کالاهای وارداتی است. سابقه فعالیت فروشگاه به 1367 برمی‌گردد و ما انواع کاغذهای تحریر، چسبدار، رنگی، کاربن لس و مقوا را توزیع می‌کنیم.
اصلی‌ترین مشکل شما در فروش کاغذ و مقوا چیست؟
بزرگترین مشکل فعلی کاغذ، مسئله اعتماد و در واقع چک‌های دریافتی از مشتریان است. الان کاغذ به صورت چکی در حال معامله است و به ندرت اتفاق می‌افتد که نقدی معامله شود. از چک‌های چندروزه گرفته تا چندماهه. بیشترین خطری که در بخش فروش ما با آنها مواجه هستیم، عدم اعتماد به این چک‌هاست و اینکه آیا در تاریخ مقررشان نقد می‌شوند یا نه؟
معمولاً چند درصد پیش میآید که این چک‌ها نقد نشوند؟
حدود 15 تا 30 درصد چک‌ها نقد نمی‌شوند. البته در گذشته هم این اتفاق می‌افتاده اما در ماه‌های اخیر بسیار بیشتر پیش میآید که چک‌ها نقد نشوند. یکی از دلایل این وضعیت، جلوگیری بانک‌ها در پرداخت وام است. الان بیشتر تاجرها کاغذ یوزانس می‌آورند و گاهی اوقات آنها را ارزانتر از قیمت واردات می‌فروشند، صرفاً به خاطر اینکه پول را راه بیندازند. تخصص آنها واردات کاغذ نیست و می‌خواهند از این طریق نقدینگی به دست بیاورند و به همین خاطر تعادل بازار خیلی از اوقات به هم می‌خورد. البته در بعضی اوقات هم برعکس است و موجب تعادل در بازار می‌شود.
بعد از تحریم‌های اخیر شورای امنیت شاهد رکودی فراگیر در بازار کاغذ و مقوا بودیم. ارزیابی شما از تاثیر این تحریم‌ها در بازار چیست؟
به نظر من تاثیر تحریم معکوس بوده است؛ نه تنها باعث نشده که کاغذ گران شود بلکه آن را ارزان کرده است. دلیلش این است که خیلی از تاجران و واردکنندگان کاغذ به دلیل نگرانی از گران شدن کاغذ در ماه‌های آتی، اقدام به واردات بیش از حد نیاز بازار داخلی در همان روزهای بعد از تصویب قطعنامه کردند. البته تحریم‌ها در ارتباط با کاغذ نیست و شما می‌دانید که الان کره جنوبی و یا چین جلوی "ال سی" هایشان را باز کرده‌اند و معاملات ادامه دارد. همانطور که گفتم عده‌ای به جهت برآورده کردن نیازهای مالی اقدام به واردات کاغذ و مقوا می‌کنند و به جهت اینکه کاغذ مشمول تحریم نمی‌شود و در واقع جزو خطوط ارتباطی است، این کالا به راحتی وارد کشور می‌شود و البته بعضی اوقات بیشتر از نیاز داخلی است و این باعث می‌شود که قیمت کاغذ در داخل با خارج هیچوقت همخوانی نداشته باشد.
پس در مجموع معتقدید تحریم باعث ارزانتر شدن کاغذ در ایران شده است. ولی اگر هم بپذیریم که تاثیر تحریم بر بازار کاغذ مستقیم نیست، به هر حال روی هزینه‌های جابجایی و انرژی اثر دارد. این باعث گرانتر شدن کاغذ نمی‌شود؟
باز هم می‌گویم که تحریم اثر مثبتی روی قیمت‌ها داشته و کاغذ را ارزان کرده است. البته قیمت کاغذ به نوعی تابع قیمت‌های خارجی است. الان مقوای پشت‌طوسی، کاغذ گلاسه و کاغذ تحریر در خارج از کشور بین 30 تا 50 دلار افزایش قیمت داشته‌اند در صورتی که ما شاهد کاهش قیمت آنها در ایران بوده‌ایم. همانطور که گفتم یکی از دلایل ارزان شدن کاغذ و مقوا، واردات بیش از حد مصرف آنها طی ماه‌های اخیر بوده است.
شاید اتفاقی که باعث گرانی کاغذ بشود، هدفمندی یارانه‌ها باشد. فکر می‌کنید اجرای این طرح چقدر کاغذ را از سبد مصرف خانوار ایرانی خارج کند؟
من اساساً فکر نمی‌کنم کاغذ نقش مهمی در سبد خانوار ایرانی داشته باشد چرا که مطالعه کتاب در ایران بالا نیست. البته اینجا دو تا بحث وجود دارد؛ یکی اینکه مصرف جهانی کاغذ بر اساس آخرین آمارها حدود 2 درصد کم شده و چیزی به نام "پیپر لس" پدید آمده است. در واقع الان مصرف کاغذهای "پکیجینگ" و کاغذهای مربوط به بسته‌بندی زیاد شده است.
مسلم است که مشتری شما و مصرف‌کننده کاغذ شما یک فرد عامی نیست اما چاپخانه‌ها و ناشران که شاید مشتری‌های اصلی شما باشند، به هر حال با افزایش هزینه‌های تولید، تغییراتی در نوع مصرفشان می‌دهند. مثلاً ممکن است به استفاده از کاغذهای نامرغوب روی بیاورند.
خوشبختانه در ایران بهترین کلاس کاغذ و مقوا وارد و به مشتریان عرضه می‌شود. امروز تمام پیک‌های مهم برای تبلیغ کالایشان از بهترین نوع کاغذهای گلاسه استفاده می‌کنند و البته این همانطور که گفتم به خاطر این است که اینها جنبه مطالعه ندارد و بیشتر جنبه تبلیغ است. در سال شاید نزدیک به 5000 تن از کاغذی که مصرفش برای مطالعه است، وارد ایران نمی‌شود. اگر سرانه مطالعه در کشور ما بالا می‌بود، باید میزان کاغذهای بایبل وارداتی بیشتر می‌شود که اینگونه نیست و بلکه واردات کاغذ سفید و گلاسه که به ظاهر امر کار دارد و نه مطالعه، زیاد است.
در ایران برای چاپ روزنامه هم مثلاً روزنامه ایران، از کاغذ "ال دبلیو سی" که کاغذی براق و بسیار مرغوب است، استفاده می‌شود و این در حالی است که عمر روزنامه، فقط یک روز است و بعد دور انداخته می‌ِشود. می‌خواهم کمی بیشتر به شیوه مصرف کاغذ هم بپردازید و اینکه تا چه حد به استاندردهای روز نزدیک است؟
متاسفانه در کشور ما درست از کاغذ استفاده نمی‌شود. البته در کشورهای عربی هم همینطور است؛ آنها حتی برای چاپ نیازمندیهایشان از "ال دبلیو سی" استفاده می‌کنند چون پول دارند و باید یکجوری آن را خرج کنند. در حالی که روزنامه‌های مهم جهان تنها در صفحات اولشان از کاغذهای تمام رنگی و نسبتاً مرغوب استفاده می‌کنند و کاغذ صفحات دیگر کاملاً عادی و ریسایکل است، البته ریسایکل بهداشتی و نان باکتریال است. ما هنوز الگوی فرهنگی استفاده صحیح از کاغذ را نداریم.
نقش اتحادیه‌ها و تشکل‌های صنفی حوزه کاغذ را در آموزش فروشندگان کاغذ و مقوا برای عرضه کاغذ مطلوب به مصرف‌کنندگان و از طرف دیگر ارتقای سطح فرهنگ مصرف کاغذ در کشور، چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اتحادیه‌های ما متاسفانه اتحادیه‌هایی نیستند که بودجه‌ای در اختیارشان باشد و از این طریق بتوانند تاثیری بر بازار بگذارند. این کارها احتیاج به تبلیغات صحیح دارد و تبلیغ هم نیازمند پول است. در حالی که اتحادیه‌های ما پول ندارند که دفتری برای خودشان راه بیندازند. اساساً این مسائل در ایران تعریف نشده است و کسی جایگاه خودش را نمی‌داند. این کارها نیازمند کمک دولت است و کار اتحادیه‌ها معمولاً رساندن صدای صنف خودشان به گوش دولت است.
http://piconweb.com/