محصولات پشت چسبدار را چگونه چاپ می کنیم؟

بی خانمانی یک صنعت

در هر واحد فعال در هر عرصه ای بدون داشتم مأوایی که به هنگام بروز مشکلات و بن بست ها به آن پناه برد ، اگر چه شاید بتوان ادامه داد ولی در نهایت نمی توان کار را به جایی پیش برد .

به گفته بسیاری از چاپخانه دارانی که در زمینه لیبل فعالیت می کنند، وجود پایگاهی که مرجعیت تمام کننده و تغییر دهنده روند های ناکار آمد باشد، نیازی است که بیش از هر زمان دیگر احساس می شود. اتاقی و مجمعی مستقل که تمام و قوانین، دستورات، آمار و ارقام و خلاصه تمام مؤلفه های مربوط به این حوزه ها را به تمام چاپخانه ها ابلاغ کند.

ظرفیت های در اختیار و ابزار های کارساز برای پیشبرد این بخش از صنعت کشور بهره گیرد.

علی اصغر کیایی از چاپخانه داران چاپ کاغذ پشت چسبدار ، یکی از مدعیان این مسئله است. با او به گپ و گفت نشستیم.

 

• استاندارد جهانی برای چاپ کاغذهای پشت چسبدار چگونه تعریف شده و در ایران در چه سطحی رعایت می شود؟

در کشورهای پیشرفته با نظارتی که اتاق های مستقل نظارت بر چاپ کاغذ پشت چسبدار بر این فعالیت دارند کاغذ با کیفیت و مخصوص با مرکب های خاص با توجه به شرایط ویژه خود در سطح بالایی از استاندارد چاپ می شوند. که در هر متر مربع کاملاً مشخص است که چه مقدار و چه نوع مرکب استفاده می شود. استانداردها می تواند با توجه به ماشین آلات، نحوه چاپ، اپراتورها و... تعریف شود که در کشورهای پیشرفته در بهترین حالت ممکن و مناسب ترین شرایط قابل وصول اجرا می شود و خروجی تا حد بسیار زیادی به استاندارد از پیش تعیین شده نزدیک است.

در ایران با توجه به شرایط ماشین آلاتی که در حال حاضر استفاده می شود شرایط استانداردی نداریم. در ایران متأسفانه 2 الی 3 چاپخانه بیشتر نداریم که از ماشین آلات روز دنیا استفاده کنند و مابقی چاپخانه ها از ماشین آلات آسیایی به خصوص چینی استفاده می کنند و از آنجا که دید آنها نسبت به کشورهای جهان سوم دید مصرفی است. فقط ماشین آلاتی را پیشنهاد می دهند که قابلیت مصرفی داشته باشد. به عبارت دیگر، ماشین آلاتی ارائه می دهند که صرف نظر از چگونگی کیفیت ، فقط چاپ کنند و دیگر هیچ. در ضمن ماشین آلاتی که ساخت اروپا و آمریکا هستند  20 تا 30 سال عمر مفید دارند یعنی در بازه زمانی 20 الی 30 ساله هیچ نزول کیفیتی در این ماشین آلات مشاهده نمی شود  ولی در ماشین آلات کشورهایی مانند چین که عمر مفید آنها از 5 سال تجاوز نمی کند، در همان 5 سال عمر مفید نیز شاهد چاپ با کیفیتی که درخور استاندارد جهانی تعریف شده باشد نیستیم.

در نتیجه شرایطی که در ایران شاهد آن هستیم شرایط استانداردی نیست و از آنجا که در ایران رقیب آمریکایی و یا اروپایی نداریم استاندارد ها رعایت نمی شود.

 

• چرا در ایران از ماشین آلات استادارد استفاده نمی شود؟

در ایران بدلیل اینکه هیچ کدام از متولیان، اشراف کامل به فعالیت ها ندارد و همچنین به دلیل عدم تعریف استاندارد در ایران، شرکت هایی که در خصوص چاپ کاغذ  چسبدار فعالیت می کنند، با توجه به بودجه ملی شان، از ماشین آلات بی کیفیت استفاده می کنند. یعنی این شرکت ها فقط در حد ادامه حیات به کیفیت فعالیت هایشان اهمیت می دهند و به اصطلاح معمول "درحدی که کارشان راه بیفتد". به عبارت دیگر، به دلیل عدم نظارت، چاپخانه ها صرف نظر از چگونگی کیفیت ، فقط به فکر عرضه کارشان هستند.

 

• آیا هیچ ارگانی لیبل را مورد نظارت قرار می دهند؟

در اصل مجوز چاپخانه ها زیر نظارت وزارت ارشاد روی چاپخانه ها فقط در حدی است که چاپخانه ها مرتکب خلاف نشوند. اما در فرایند تولید که فعالیت چاپخانه ها به چه منظور است و کیفیت رعایت می شود یا خیر، هیچگونه نظارتی وجود ندارد. به عنوان مثال برای شرکتی که از یک نوع کاغذ برای مصارف گوناگون که هر کدام کاغذ خاص خود را می طلبند، استفاده می کند، هیچ گونه  مانعی بر سر راه نیست.

آیا کاغذ چسبدار مرکب خاص خود را دارد یا نوع مرکب به عوامل دیگری بستگی دارد؟؟ 

در ایران بدلیل عدم نظارت ، اپراتور به صورت سلیقه ای و با توجه به مهارت و تجربه خود این تقسیم بندی را انجام می دهد. در ایران به جز 2 یا 3 نوع مرکب ، بقیه مرکب ها از لحاظ استاندارد جهانی قابل مصرف نیستند. در ایران به اصطلاح بومی سازی شده است. یعنی به صورت عرف یک اپراتور تشخیص می دهد چه مرکبی برای چه کاغذی استفاده شود و برای تعیین یک رنگ چه درصدی از رنگ های مختلفی را با هم مخلوط کند تا به رنگ مطلوب برسد.

در کشورهای پیشرفته هر رنگ شماره خاص خود را دارد و بنا به تعریف مشخص و استاندارد رنگ ها را ترکیب و رنگ مورد نظر را بدست می آورند که در هر شرایطی رنگ بدست آمده یکسان است. در ایران رنگی که مشتری سفارش داده است هر نوبت فرق می کند، چون اپراتور با سلیقه خودش، بدون تعریف در صد خاص ترکیب به رنگ دلخواه می رسد.

البته محدودیت ایران از لحاظ مرکب هم واردات مرکب مشکلات خاص خود را دارد. محدودیت در واردات مرکب باعث شده است که در نهایت ما به یک ساختار بومی روی بیاوریم که در آن به صورت سلیقه ای در هرکجا به روش خود کار می کنند.

 

• مهم ترین مشکلات پیش روی چاپ روی کاغذ چسبدار در ایران چه هستند؟

مشکلات عدیده ای بر سر راه چاپ کاغذ چسبدار وجود دارد که از این بین می توان عدم وجود متولیان و ناظران و همچنین نبود اتاق خاص برای این بخش را نام برد که به صورت دقیق برای نوع کاغذ، نحوه چاپ و نوع ماشین آلات استانداردی تعریف کنند . علاوه بر اینها می توان نبود افراد متخصص و آموزش کافی در این بخش، عدم وجود تسهیلات خاص توسط بانک ها و مراجع ذی ربط و مشکلات واردات و عوارض گمرکی را که مقرون به صرفه نیست اضافه کرد.

 

• تعداد چاپخانه هایی که به صورت خاص مشغول چاپ روی کاغذ چسبدار هستند، با توجه به نیاز داخلی ، کافی است؟

بدون شک کافی نیست. هم اکنون بسیاری از شرکت های داخلی به کشورهای ثالث همانند ترکیه، هند، چین و ... رجوع می کنند. باید دوباره رجوع کنیم به مشکل نبود مجمعی که توسط متخصصان به طور تخصصی و علمی براین بخش از صنعت نظارت داشته باشد و حامی چاپخانه ها در رفع مشکلات و موانع باشد. ما متاسفانه در قسمت چاپ  رول که اخیراً بیشتر نیازها به این سمت آماده است، منبع مشخصی برای رجوع نداریم، این مجمع باید وجود داشته باشد که با سیاست گذاری خود برای رفع نیاز داخلی اقدام کند.

در ایران چاپخانه های انگشت شماری هستند که به صورت حرفه ای برخورد می کنند . بقیه بصورت پراکنده کارهای ضعیفی انجام می دهند.

 

• آیا نیاز به سرمایه گذاری در این عرصه داریم؟ این سرمایه گذاری باید در کجاها و چگونه باشد؟

صدرصد. البته که نیاز داریم. عمده کسانی که در این رشته فعالیت می کنند در تهران هستند. تبریز و اصفهان و خراسان و... شاید در هر شهر 2 الی 3 مورد داریم و بقیه در تهران متمرکز هستند . اگر آموزشی وجود داشته باشد و واحدهایی که می خواهند فعالیت خود را شروع کنند، یقیناً در بهترین زمان و مکان این کار را انجام خواهد داد.

اگر این آموزش ها وجود داشته باشد و امکانات در استان ها فراهم شود می توانیم در هر استان حداقل 5 واحد تخصصی قوی داشته باشیم، برخی از استان ها مجبور نمی شوند به خاطر سفارش تا تهران بیایند.

 

• بزرگترین بحرانی که طی چند سال اخیر برای چاپ کاغذ چسبدار رخ داده است، چه بود؟

بزرگترین بحرانی که می توان نام برد افزایش نرخ دلار که فشار زیادی به این بخش از صنعت چاپ وارد کرد. تحریم ها نیز بسیار تاثیرگذار بودند. چون منابعی که مستقیماً وارد ایران می شد، با وجود تحریم ها باید با واسطه و طی چند مرحله وارد می شد، با وجود تحریم ها باید با واسطه ها و طی چند مرحله وارد می شد چند برابر همان هزینه بود که در زمان قبل از تحریم ها وارد می شد در نتیجه هزینه تمام شده بسیار بالا می رفت. پس می توان بالا رفتن دلار و در مرحله بعد تحریم ها را نام برد.

 

• آینده این صنعت در دنیا و در ایران چگونه پیش بینی می کنید؟

در دنیا  هر روز شاهد پیشرفت های بسیاری هستیم به حدی که در باور نمی گنجد . در ایران طی پنج سال اخیر فقط چند واحد به این بخش اضافه شده است متاسفانه باید گفت در ایران پیشرفت محسوسی صورت نگرفته است و البته شاید این عدم پیشرفت تا حدی مربوط به نبودن حس رقابت و محدودیت در این بخش باشد.

به این صورت که در ایران تامین کننده های کاغذ بسیار محدود هستند به طوری که می توان گفت در اروپا تنوع کاغذ های چسبدار به چهارصد مدل می رسد ولی در ایران شاید بتوان 4 الی 5 نوع کاغذ چسبدار یافت.

در کشورهای پیشرفته هر بخش از این صنعت به عهده واحدهای مشخص است. به عنوان مثال، مواد اولیه، کاغذ، مرکب، چسب و... هر کدام توسط واحد های مستقل ترتیب اثر داده می شود. در نتیجه حاصل این فعالیت ها، فراوانی و وفور تنوع و در نتیجه پیشرفت در این بخش از صنعت است.

 

منبع: ماهنامه صنعت چاپ شماره 402