گفت: باید چاپخانهها و کارگرهای آن درجه‌بندی شوند تا مخاطب بر اساس کار خود، سفارش‌های چاپی را به آن‌ها ارایه دهند.
میرحبیب موسوی‌نژاد در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، درباره وضعیت چاپخانهها و کارگرهای آن‌ها اظهار کرد: از ابتدا تا آخر همواره چاپخانه‌دارها بدون هیچ تغییری چاپخانه دارند اما ضرورتی است مسوولان برای کارکنان این صنعت با هدف ارتقای کیفیت و پیشرفت کلاس‌های آموزشی و دیپلم افتخاری برگزار کنند.
وی ادامه داد: بسیاری از افراد پس از اخذ مدرک کارشناسی در سنین حدود 25 _ 26 سالگی به سراغ کار می‌آیند، در این شرایط به آسانی کار را یاد نمی‌گیرند و حاضر نیستند درآمدی در حد کارگران دریافت کنند اما به نظرم افرادی که به کار در چاپخانه علاقه دارند باید در همان سنین 15_ 16 سالگی وارد این حرفه شوند کار را یاد بگیرند زیرا در این سنین همه مطالب در ذهن آدمی حک می‌شوند.
چاپخانهها بنیان فرهنگی جامعه‌اند
موسوی‌نژاد با بیان این‌که حدود 15 سال پیش مقرر شد چاپخانهها از پرداخت مالیات معاف شوند اما نه تنها هنوز این اتفاق صورت نگرفت بلکه ارزش افزوده هم بر آن اضافه شده است، اظهار کرد: ما از امسال موظف به اعمال مالیات بر درآمد کارگران شدیم این در حالی است که طبق قانون بخش فرهنگی کشور معاف از مالیات است.
وی افزود: اکنون ورزشکاران و واحدهای رایانه‌ای از پرداخت مالیات معاف‌اند اما چاپخانهها که بنیان فرهنگ جامعه‌اند باید مالیات بپردازند.
دوست دارم در وطنم بیکار نداشته باشیم
مدیر چاپخانه ابوذر از مسوولان دولتی خواستار حمایت شد و گفت: کارگاه‌های چاپ با برق کار می‌کنند اما اگر برق بیشتری استفاده کنیم، هزینه آن تصاعدی افزایش یافته و کارگاه ما به عنوان مشترک پرمصرف شناخته می‌شود. دولت باید کمک کند تا بتوانیم در آینده کشوری تاثیرگذار داشته باشیم و شاهده سازندگی در آن باشم.
وی توضیح داد: به نظرم اگر چاپخانه‌داری به کارگری، پس از آموزش‌های لازم در این صنعت دیپلم چاپ می‌دهد، مسوولان می‌توانند در حمایت از این فرآیند، آن چاپخانه را از مالیات معاف کرده یا آن را کاهش دهند.
موسوی‌نژاد در پاسخ به این سوال که «تاکنون برای حضور در شهرک مدنی چه اقداماتی انجام داده‌اید؟» بیان کرد: سال گذشته برای حضور در این شهرک تلاش‌هایی کردیم اما متاسفانه اتفاقاتی رخ داد که مجبور به عقب‌نشینی از آن شدیم.
مجریان این طرح ابتدا قول تخفیف و ارایه تسهیلات و تمهیداتی به چاپچی‌ها دادند اما قدری که از این پروژه پیش رفت، از تحقق قول‌های خود بازماندند.
وی در جواب یه این پرسش که «تاسیس شهرک چاپ در اطراف شهر تبریز را تا چه اندازه موثر می‌دانید؟» گفت: پس از ثبت‌نام در این شهرک متوجه شدیم، این شهرک پس از پنج، شش سال نتیجه‌بخش خواهد بود اما چاپچی‌ها آنقدر پول ندارند که آن را پنج سال ساکن بخواباندن. ما با دیدن این شرایط از تصمیم خود بازگشتیم.
این مسوول چاپخانه اظهار کرد: افرادی که در خرید زمین این شهرک اقدام کرده‌اند تاکنون موفق به تحویل زمین خود نشده‌اند. همچنین چاپخانه‌داران برای خرید هر متر از سوله چاپ در فاز یک این شهرک بهای گزافی باید بپردازند این در حالی است که چاپخانه به فضایی حدود 200 متر نیاز دارد.
وی ادامه داد: اینک منتظر عملیاتی شدن این ایده‌ایم و انتظار داریم مسوولان قدم‌ها و وام‌هایی برای رونق چاپخانهها در نظر بگیرند.
این روزها چاپخانهها تنها به احترام نام‌شان باقی مانده‌اند نه به خاطر کارشان!
مدیر چاپخانه ابوذر درباره سخت‌های کار بر سر راه صاحبان این حرفه گفت: چاپخانه از جنبه مالی و تاثیرگذاری شغل پنجم یا ششم دنیا به شمار می‌آیند اما این صنعت در ایران در رتبه 28 قرار دارد. کارگرها حاضر به انجام کار با حقوق کارگری در این کارگاه‌ها نیستند. بنابراین، رقابت در چاپخانهها به شدت کاهش یافته است. در این شرایط اگر برای چاپ اقدام کنیم ضرر خواهیم کرد و اگر چاپ نکنیم از همکاران خود عقب می‌مانیم.
وی عنوان کرد: در حالی که چاپ در خون ما ریشه انداخته است، این روزها چاپخانهها تنها به احترام نام‌شان باقی مانده‌اند نه به خاطر کارشان!