کد مصاحبه:
۸۷۸
- تاریخ درج:
۱۴۰۲/۰۲/۳۱
- مشاهده:
۶۴
دکتر ابوالفضل روغنی‌گلپایگانی، کارشناس و فعال حوزه صنعت درباره راهکارهای عملیاتی در راستای رفع موانع تولید به صمت گفت:
۲۰ سال است که شعار سال اقتصادی است و در راستای حمایت از تولید و کمک به وضعیت اقتصادی کشور، برنامه‌ها و راهکارهایی مطرح می‌شود، اما بیشتر آنها به مرحله اجرا نمی‌رسد.
واقعیت این است که دو مولفه شعار سال یعنی مهار تورم و رونق تولید، از راهکارهای نجات اقتصاد کشور است و در حال حاضر از یک سو کشور با تورم افسارگسیخته رو‌به‌‌رو است و از سوی دیگر، واحدهای صنعتی رشد تولید ندارند.
در این میان، سال‌هاست مرکز پژوهش‌های مجلس، اتاق بازرگانی، مراکز پژوهشی و... راهکارهایی در راستای رفع موانع تولید مطرح می‌کنند، اما وقتی بررسی و مقایسه می‌کنیم می‌بینیم که بهطور واقعی اقدام موثری برای رفع مشکلات و موانعی که سر راه تولید وجود دارد، انجام نشده است. حال باید چه کنیم؟
روغنی‌گلپایگانی افزود: موانعی که در مسیر تولید قرار دارند، متعدد هستند و بارها مطرح شده‌اند، اما بهطور خلاصه مهم‌ترین موانع در مسیر تولید، تورم قوانین و متضاد بودن آنها، نبود عدالت مالیاتی، وجود تورم و نقدینگی بسیار زیاد، نوسانات نرخ ارز، نداشتن دیپلماسی اقتصادی مناسب و برنامه مناسب برای صادرات، مشکلات مربوط به قانون کار و بانک‌ها، سلیقه‌ای عمل کردن و از همه مهم‌تر و کلان‌تر، نداشتن استراتژی برای توسعه اقتصادی و صنعتی در کشور است.
وی افزود: مانع بزرگ در مسیر تولید این است که به‌معنای واقعی استراتژی صنعتی نداریم و در مسیر نامعلومی قدم برمی‌داریم و با تغییر دولت و مجلس برای رفع موانع تولید، اقدامات پرهزینه‌ای انجام می‌شود، اما در نهایت نتیجه ملموسی ندارد. به‌عنوان نمونه، بحث تفکیک وزارت بازرگانی چند سالی است که مطرح می‌شود، اما هنوز نمی‌دانیم آیا روی آن کار کارشناسی انجام‌شده یا خیر و آیا به نفع مملکت است یا به ضرر آن.
نداشتن بهره‌وری
روغنی‌گلپایگانی در ادامه اظهار کرد: تولید با یک مسئله بسیار مهم دیگر یعنی عدم بهره‌وری هم مواجه است. در قانون برنامه ششم پیش‌بینی‌شده بود که از محل افزایش بهره‌وری ۳۰ درصد به صنعت کشور خدمت بیشتری ارائه شود، اما این اتفاق نیفتاد.
تولید در کشور ما در حال حاضر ابرچالش و بحران قیمت‌تمام شده را هم دارد که باعث شده توان رقابتی حتی در بازار کشورهای همسایه نداشته باشیم.
این فعال حوزه صنعت تاکید کرد: راه نجات صنعت ما، داشتن بازارهای صادراتی مناسب، حذف قوانین مزاحم و حل مشکلات بیمه‌ای و گمرکی است که می‌تواند منجر به رونق تولید شود. موانع تولید شامل موارد بسیاری است که بارها مطرح شده‌اند و در این میان مهم این است که راهکارها اجرایی شوند. علاوه بر آنچه گفته شد، از نظر نیروی متخصص و تکنولوژی هم مشکلاتی داریم و به‌دلیل تحریم‌ها دسترسی به تکنولوژی‌های روز، محدود و صنعت ما دچار استهلاک شده است. اما با تمام مشکلاتی که داریم می‌توان موانع را از مسیر تولید برداشت؛ به شرط اینکه اراده‌ای پشت آن باشد.
متاسفانه اراده‌ای در مسئولان برای حل مشکلات تولید نمی‌بینیم، چراکه در کشور با بیشتر مسائل، سیاسی برخورد می‌شود و به‌جای اینکه اقدامات و برنامه‌ها براساس نظر کارشناسان و اراده قطعی و متقنی پشت آن باشد تا کار پیش برود، بیشتر شاهد سیاسی‌کاری هستیم. حال چه باید کرد؟ باید این اراده را به‌وجود بیاوریم و فرهنگ‌سازی کنیم و هدف این باشد که تمام توان و ظرفیت کشور در مسیر حل مشکلات و موانع تولید و اقتصاد حرکت کنند تا در ادامه رفاه مردم را به‌دنبال داشته باشند. متاسفانه در کشور ما این‌گونه نیست و مهم‌تر از همه اینکه متولیان امر، برنامه ندارند و همین بی‌برنامگی است که کشور را دچار مشکلات زیاد کرده و می‌کند.
تحریم‌ها هم تاثیر دارد
روغنی‌گلپایگان در پایان تاکید کرد: نبود اراده برای حل مسائل، سلیقه‌ای برخورد کردن و تحریم‌ها بیشترین تاثیر را بر اقتصاد ما گذاشته است. یعنی نمی‌توانیم به تاثیر تحریم‌ها بی‌توجه باشیم و اینکه کشور ما نفت‌محور بود و اینکه می‌خواهیم درآمدهای نفتی را با صنایع غیرنفتی جایگزین کنیم، کار سختی است.
برای برون‌رفت و حل مسائل داخل کشور، الگوها و مدل‌های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها، جذب سرمایه‌گذاری خارجی است. با دیپلماسی سیاسی و اقتصادی، برقراری رابطه با همسایگان و دولت‌های مختلف و حل مناقشات و استفاده از بازار بورس کشور به‌عنوان یک منابع تامین می‌توان سرمایه‌های خارجی را جذب کشور کرد. بورس در کشور ما به‌عنوان منبع تامین مالی نقش مهمی ندارد و فقط وارد جریان قیمت‌گذاری شده است، حال اگر تامین مالی خوبی برای بورس انجام شود تا این بخش در بازار مالی حضور داشته باشد، قطعا می‌توان بخشی از رنجی که صنعت ما از نبود نقدینگی می‌برد را برطرف کرد.
سخن پایانی
در طول سال‌های گذشته، قوانین متعددی برای حمایت از تولید و رفع موانع آن به تصویب رسیده، اما واقعیت گویای بی‌اثری و نتایج نامناسب این قوانین در مرحله اجراست و نکته قابل تامل این است که هنوز بعد از سال‌ها اقدام شایسته‌ای در این راستا انجام نشده و همچنان تولید گزینه آخر است.